f

FAQ

Zabieg wszczepienia implantów w zdecydowanej większości wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym, a co za tym idzie jest całkowicie bezbolesny. W przypadkach bardziej rozległych i skomplikowanych zabiegów można je wykonać w znieczuleniu ogólnym lub w tzw. sedacji. Tego rodzaju znieczulenia przeprowadza anestezjolog.
    Po zabiegu, kiedy znieczulenie przestanie działać, mogą pojawić się dolegliwości bólowe czy lekki obrzęk. Jest to reakcja naturalna, ponieważ została wykonana ingerencja w tkanki. Leki przeciwbólowe oraz zimne okłady powinny pomóc (zobacz: Zalecenia po implantach). W przypadku niepokojących objawów (np. nieustępujący bół, obrzęk, gorączka itp.) należy skontaktować się ze swoim lekarzem.

Obecny stan wiedzy medycznej pozwala twierdzić, iż w zdecydowanej większości wszczepienie implantów jest bezpieczne dla zdrowia i życia pacjenta. Implanty zębowe wykonane są ze stopów tutanu. Jest to materiał biozgodny – organizm ludzki w żaden sposób nie odnajduje w tytanowym wszczepie cech ciała obcego, a tym samym nie wywołuje reakcji obronnej. Każdy implant jest sterylnie zapakowany, dobierany indywidualnie rozmiarem i kształtem dla Pacjenta. Odpowiednia i prawidłowa dbałość o higienę jamy ustnej ma istotne znaczenie dla powodzenia zabiegu implantacji. Sukces implantacji zależy nie tylko od lekarza, ale również od Pacjenta. Istotnym jest, aby Pacjent przestrzegał podstawowych zasad higieny, minimum raz na pół roku poddawał się profesjonalnym zabiegom higienizacyjnym w naszym Centrum (takim jak skaling, piaskowanie), umawiał się na wizyty kontrolne co 6 miesięcy (zobacz: Zalecenia po implantach). Mimo, iż implanty to sztuczne zęby, nie zwalnia to z utrzymywania prawidłowej higieny jamy ustnej. Zła higiena lub jej brak może doprowadzić do stanu zapalnego wokół implantu, a w konsekwencji do obniżenia się linii dziąsła i odsłonięcia powierzchni implantu.
    Ryzyko niepowodzenia (nieprzyjęcia się implantu) jest minimalne. Jak w przypadku każdej procedury medycznej – nie ma metod stuprocentowych. U zdrowych Pacjentów z prawidłową kością w miejscu przeznaczonym do implantacji, dbających o higienę jamy ustnej itp. ryzyko nieprzyjęcia implantu jest praktycznie zerowe.

Każda rana wymaga zagojenia. Im stan dziąsła jest lepszy, tym większe szanse na uniknięcie ewentualnych niepowodzeń. Klasyczne postępowanie zaleca odczekanie około 3 miesięcy w dolnej szczęce (żuchwie) oraz 6 miesięcy w szczęce górnej. Decyzja co do czasu wykonania odbudowy protetycznej jest zawsze indywidualna i zależy od warunków u danego Pacjenta. W przypadkach odpowiedniej ilości i gęstości kości okres ten można skrócić. W procesie leczenia implantologicznego przygotowywane jest tymczasowe uzupełnienie protetyczne, dzięki któremu Pacjent nie odczuwa dyskomfortu estetycznego, jak również przywrócona zostaje funkcja żucia.

W oczekiwaniu na zakończenie procesu osteointegracji (trwałego połączenia między kością a implantem) Pacjent otrzymuje tymczasowe uzupełnienie protetyczne. Umożliwia to Pacjentowi powrót do codziennych czynności. Tymczasowe uzupełnienie daje nie tylko komfort gryzienia i mówienia, ale  również  zabezpiecza ranę i ułatwia gojenie.

Górnej granicy wieku nie ma. Najstarszym Pacjentem, któremu w naszym Centrum zostały wszczepione implanty, ma 85 lat. Zabieg i okres pooperacyjny przebiegł bez powikłań, a Pacjent nadal użytkuje protezę opartą na implantach w szczęce górnej. Przeciwwskazaniem do zabiegu implantacji jest młody wiek (poniżej 16-18 lat). Osoba chcąca mieć wszczepione implanty, powinna mieć zakończony tzw. wzrost kostny - w praktyce 18-19 lat. Wszczepienie implantów przed zakończeniem wzrostu kostnego może spowodować nieprawidłową pozycję implantu w przyszłości.

Najważniejsze dla odpowiedniego przyjęcia się implantu jest kilka pierwszych tygodni. W tym czasie należy zachować szczególną ostrożność i przestrzgać zaleceń lekarza (zobacz: Zalecenia po implantach). Z czasem implant coraz lepiej integruje się z kością. Trwałość mechaniczna implantów jest wystarczająco długa by sprostać obciążeniom związnym z siłami żucia prze całe życie. Oceniając trwałość leczenia implantologicznego bardziej bierzemy pod uwagę czynniki natury biologicznej, które mogą niekiedy zmieniać warunki w jamie ustnej doprowadzając np. do zaniku kości wokół implantu, a tym samym do konieczności usunięcia implantu.
    Trwałość implantów jest porównywalna z zębami własnymi. Jeżeli implant nie dozna poważnego urazu, nie będzie konieczności usunięcia go. Czynnikami, które mogą wpłynąć na wypadnięcie/nieprzyjęcie się implantu sa: urazy fizyczne (wszelkie urazy fizyczne szczęki, zbyt duży nacisk na implant stomatologiczny, nie stosowanie się do zaleceń lekarza przez pierwsze kilka miesięcy od zabiegu wszczepienia implantu), infekcje (stany zapalne, które są najczęściej spowodowane złą higieną jamy ustnej), choroby dziąseł, bruksizm, cukrzyca, poważne osłabienie organizmu (wyniszczenie organizmu przez używko czy  choroby). Wymienione czynniki mają identyczny wpływ również na zęby naturalne.
    W przypadku implantów stomatologicznych możemy wykluczyć jedynie próchnicę. Odpowiednie dbanie o zdrowie i higienę jamy ustnej, regularne wizyty kontrolne oraz profesjonalne zabiegi higienizacyjne gwarantują długotrwałość implantów, a także zębów własnych. W przypadku udzielania gwarancji obowiązkowe są wizyty kontrole co 6 miesięcy, potwierdzone w dokumentacji Pacjenta.

Wiele osób uważa, iż po wszczepieniu implantów można ograniczyć zabiegi higienizacyjne lub całkowicie z nich zrezygnować. Zaniechanie właściwej pielęgnacji jamy ustnej może skończyć się utratą wszczepów i koniecznością powtórnego zabiegu. Lekceważący stosunek do higieny jamy ustnej może nawet zdyskwalifikować Pacjanta do zabiegu. Implanty, pomimo tego, iż są sztucznym uzębieniem, wymagają przestrzegania higieny tak samo jak zęby naturalne. Implantom nie zagraża próchnica, zapalenie miazgi czy też nadwrażliwość. Specyficzna budowa sprzyja gromadzeniu się resztek pokarmowych i powstawaniu kamienia nazębnego w okolicy połączenia korony protetycznej z implantem.
    Przy prawidłowej higienie jamy ustnej implanty mogą nam służyć przez wiele lat. Najważniejsze w ich pielęgnacji jest dbanie o okolice dziąseł i zapobieganie powstawania kamienia nazębnego. Zaleca się stosowanie irygatora dentystycznego, jak również szczoteczki sonicznej. Na rynku dostępne są również pasty i płyny do płukania ust przeznaczone pacjentom po implantacji.
    Każdy Pacjent po wszczepieniu implantów zobowiązany jest do regularnych wizyt kontrolnych (co 6 miesięcy) oraz profesjonalnych zabiegów higienizacyjnych (skaling i/lub piaskowanie). Pozwala to na ewentualne wykrycie jakichkolwiek nieprawidłowości i podjęcie odpowiedniego leczenia.

Wiele osób mylnie porównuje wszczepienie implantu do przeszczepu narządu. Są to dwa różne procesy. Implant jest sztucznym korzeniem zęba, wykonanym z tytanu, sterylnym, obojętnym dla organizmu, a także obojętnym dla ludzkiego układu odpornościowego. Nie jest potrzebna zgodność dawcy i biorcy. Właśnie ta obojętność jest jednym z głównych czynników sukcesu wszczepienia implantów.
    Nie istnieje coś takiego jak odrzucenie implantu, ponieważ zrobione są one ze stopu tytanu, który jest całkowicie tolerowany przez organizm ludzki. Co najwyżej implant może nie przyjąć się. Literatura fachowa podaje, iż procedura założenia implantu zębowego jest niezwykle skuteczna – tylko około 2% przypadków kończy się niepowodzeniem (jedno z nowszych opracowań podaje niższy odsetek – 1,6%). 
    Tak, jak w przypadku każdej procedury medycznej, również przy implantacji istnieje pewne ryzyko, iż implant nie zostanie przyjęty przez organizm Pacjenta. Nawet jeśli zabieg został wykonany bez zarzutu, a Pacjent stosował się do zaleceń specjalisty, nie da się wykluczyć prawdopodobieństwa nie przyjęcia się implantu przez organizm. Postępując zgodnie z procedurami lekarz daje Pacjentowi szansę na to, że całość leczenia zakończy się powodzeniem.

Współczesne metody rozjaśniania usmiechu pod kontrolą stomatologa są bezpieczne i nie. pewną niedogodnością może być nadwrażliwość zębów w trakcie zabiegu i/lub bezpośrednio po nim. Jest to stan przemijający. W celu złagodzenia ewentualnych dolegliwości, można zastosować preparaty zmniejszające uczucie dyskomfortu (np. specjalne żele znoszące nadwrażliwość).

Zabieg nie jest całkowicie bezbolesny. Nakładanie żelu, naświetlanie światłem czy zakładanie na noc szyn z żelem samo w sobie jest bezbolesne. Zęby pod wpływem kontaktu z substancjami wybielającymi przez pewien czas mogą stać się nadwrażliwe. Wtedy przez kilka dni do kilku tygodni zimny czy gorący napój bądź posiłek może powodować ostry ból. Zdarza się również, iż przemijąjące ukłucie bólu pojawia się bez powodu. W takim wypadku skutecznym rozwiązaniem jest stosowanie specjalistycznego żelu znoszącego nadrważliwość (aplikowanego do szyn) bądź past do zębów wrażliwych.

Proces wybielania jest reakcją utleniania zachodzący na powierzchni szkliwa, który widocznie rozjaśnia ich odcień. Z chemicznego punktu widzenia, proces wybielania przebiega w sposób złożony. W żaden sposób nie jest to mechaniczna metoda polegajaca na ''ścieraniu”. Obecne preparaty na bazie utleniaczy nie naruszają szkliwa w sposób mechaniczny. Barwniki zawarte w szkliwie zostają rozjaśnione bez naruszenia jego tkanek. Po zabiegu nie zmienia się struktura chemiczna zęba ani jego odporność na próchnicę.

W przypadku wybielania należy zachować zdrowy rozsądek. Zbyt częste wybielanie zębów wcale nie musi powodować pogłębienie efektu bieli. Systematyczność i powtarzalność może przyczynić się do trwalszego efektu.

Szczególną uwagę należy zwrócić na stosowane pasty. Te, zawierające substancje ścierne, np. węglan wapnia, nie powinny być stosowane dłużej niż 2 miesiące. W przeciwnym wypadku może dojść do znacznego uszkodzenia szkliwa. Zaleca się stosowanie specjalistycznych past wybielających o mniejszym współczynniku ścieralności (dostępne w specjalistycznych sklepach, aptekach).

Żadne uzupełnienia protetyczne nie ulegają rozjaśnieniu (wypełnienia, korony, licówki, mosty). Wybielaniu ulegaja TYLKO zęby zdrowe. W przypadku zębów martwych (po leczeniu kanałowym) stosuje się specjalną technikę wybielania od wewnątrz zęba. Polega ona na założeniu do komory zęba specjalnego środka wybielającego. (dowiedz się więcej)

Wybielanie, jak każdy zabieg, wiąże się z przeciwwskazaniami. Lista przeciwskazań nie jest długa. Do najważniejszych z nich należą: niewyleczone ubytki, trwałe uszkodzenia szkliwa lub paradontoza, zbyt młody wiek (poniżej 18 roku życia), aparat ortodontyczny, kobiety w ciąży i karmiące, uczulenie na jakikolwiek składnik preparatu wybielającego, palenie papierosów i złe nawyki żywieniowe, chwilowe dolegliwości jamy ustnej (np. stan zapalny dziąseł, aktywna opryszczka, silna nadwarażliwość itp.)

Nie ma metody rozjaśniania zębów, która pozwalałaby cieszyć się śnieżnobiałym uśmiechem na całe życie. Trwałość zabiegu zależy w dużej mierze od wybranej metody oraz od naszych nawyków żywieniowych. Jeżeli Pacjent pali papierosy, jego dieta przeważa w produkty barwiące (kawa, herbata, czerwone wino, buraki itp.) - biel zębów będzie utrzymywała się krócej. Efekt bielszych zębów metodą wykonaną w gabinecie, przy pomocy światła lampy lub lasera, utrzymuje się około roku do 2 lat. W przypadku metody nakładkowej - około 6 miesięcy. Zabiegu nie powinno powtarzać się zbyt często.

Jeżeli chcemy mieć śnieżnobiały uśmiech na dłużej, z pomocą przychodzą licówki bądź korony. Pozwalają one wybrać odcień zgodny z naszymi oczekiwaniami.

Działanie past wybielających polega na mechanicznym lub chemicznym usuwaniu powierzchniowych osadów. Tą metodą nie można usunąć przebarwień wewnętrznych. Odpowiednio dobrane pasty powinny być stosowane jako środek pomocniczy, podtrzymujący efekt profesjonalnego wybielania.

To potoczne określenie diety, którą powinni przestrzegać Pacjenci w trakcie i po wybielaniu (do 2 tygodni). Polega ona na niespożywaniu produktów barwiących, zawierających dużą ilość barwników - kawa, herbata, czerwone wino, barszcz czerwony, coca-cola, wiśnie, jagody, buraki itp. Szkliwo jest wtedy bardzo odwodnione i łatwo chłonie barwniki – niczym gąbka. Nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do utraty efektu wybielania.

Im dłużej Pacjent będzie unikał nadmiernego spożywania pokarmów i napojów barwiących oraz unikał palenia papierosów, tym dłużej będzie cieszyć się białym uśmiechem.